Verklaring van Contributisme

Contributisme is het filosofisch grondbeginsel om te komen tot maatschappelijke vernieuwing welke zich richt op een volgend tijdperk, de vierde dimensie. Het contributisme stelt dat individuen, instellingen en organisaties met hun activiteiten primair een bijdrage moeten leveren aan de samenleving en de aarde. Het denken en handelen vanuit dit ‘bijdrage-beginsel’ creëert een gezonde samenleving die zich kenmerkt door duurzaamheid, gezamenlijkheid en juiste verhoudingen.

Achtergrond

Tot nu toe heeft de mens vooral mogen profiteren van wat al de aarde te bieden heeft, het land zelf en haar delfstoffen. Hierbij zijn samenlevingen ontstaan die zijn gestoeld op het hebben en verkrijgen van bezit. Alle maatschappijvormen en staatsinrichtingen zijn volgens dit ‘profijt-beginsel’ ingericht. Feodalisme, socialisme, liberalisme, kapitalisme, etc. regelen allemaal aan wie het bezit toebehoort en wie daarvan het profijt mag ontvangen. Het vergaren en profiteren van bezit is daarmee het ultieme streven van de mens geworden en leidt tot economische modellen die zich uitsluitend richten op voortdurende groei en expansie. Aan deze groei en expansie is echter wel een eindigheid, wat blijkt uit de uitputting van de aarde en haar delfstoffen, de onevenwichtigheid van voedselwinning en het vastlopen van de economische systemen.

Reeds decennia lang slagen overheden en financiële instellingen er maar niet in de huidige crisissen het hoofd te bieden. Dit komt omdat men nog steeds denkt in oplossingen gebaseerd op het profijt-beginsel met als doel de economische groei en expansie weer te herstellen en daarbij de eindigheid ervan blijft ontkennen. Het contributisme daarentegen gaat ervan uit dat het handelen van de mens, zowel sociaal-maatschappelijk als economisch, erop gericht is een bijdrage aan de samenleving te leveren. Hierbij worden motieven van groei, bezit en profijt vervangen door duurzaamheid, juiste verhoudingen en gezamenlijkheid.

Ervaringen

Sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw is uitgebreid geëxperimenteerd met dit bijdrage-beginsel in bedrijfseconomische situaties. Slecht of matig functionerende organisaties blijken, door zich weer te richten op hun maatschappelijk- economische functie, snel te herstellen in gezonde organisaties die zich kenmerken door een stimulerende cultuur en hoge medewerker participatie. Opvallend daarbij is dat deze organisaties ook een uitstekend rendement maken, echter nu niet langer als doel maar als logische resultante van hun zinvolle bijdrage.

Ook op sociaal- maatschappelijk gebied is contributisme een juiste grondhouding om op helende wijze conflicten op te lossen, waarbij betrokkenen elkaar niet langer beschadigen en geschillen winnaars noch verliezers kennen. Ook bestuurders en managers die vanuit deze grondhouding opereren blijken uitstekende leiders en inspirators te zijn die anderen kunnen bewegen om gezamenlijk grote prestaties te leveren.

Terug naar home